Back on track.
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
20 September 2006 | Kenia, Kisumu
Afgelopen zondag zou ik dus mijn eerste bijeenkomst hebben met de meiden en jongens samen. Helaas werd er wederom roet in het eten gegooid. In feite wederom door dezelfde leraar die me vorige week ook al had laten zitten.
Zoals eerder vermeld is het onderwijs hier apart, dus we hadden met de hele groep afgesproken om zondagmiddag om half drie bij elkaar te komen op de boysschool.
Toen de meiden maar niet kwamen heb ik de contactpersoon gebeld en die vroeg mij of ik de sleutel niet had van het hek. Hek? Nee, kunnen jullie niet gewoon via de straatkant komen. Dat was dus echt uit den boze. De meiden die daar intern op school zitten mogen onder geen beding zomaar over straat, tenzij van te voren aangevraagd en onder begeleiding van twee leraren. Bleek dat diezelfde vent van de vorige keer degene was met de sleutel, hij hoorde die middag op school te zijn maar hij was er dus niet. Gebeld, maar hij nam weer niet op, kortom het bekende verhaal.
De jongens konden ook niet via de straat komen want ze zouden nooit toegelaten worden op het terrein, ook ivm niet van te voren toestemming hebben gevraagd.
Zucht. Er zat niets anders op om het lezen van het script wederom uit te stellen en ik heb alleen de jongens spelles gegeven.
Maar, afgelopen dindsdag is het dan toch gelukt. Ik heb de sleutel gekregen en de meiden hoogstpersoonlijk uit hun school bevrijd! Beide partijen waren behoorlijk opgelaten om elkaar te ontmoeten, script gelezen en die beviel gelukkig.
Ondertussen ben ik ook verhuisd. Ik heb nu mijn eigen kamertje en dat is fijn!
Verder zie ik Chris nu iedere dag. We zijn afgelopen maandag in een opname studio geweest. We hebben met de eigenaar gesproken en nu mag hij voor een zacht prijsje zijn rap opnemen. Dinsdag hebben ze de beats voor hem gemaakt en nu repeteert hij iedere dag bij ons in de keuken met mijn laptop. Volgende week dinsdag gaan we het nummer echt opnemen.
Woensdag voor het eerst les gegeven op HOVIC, dagopvang voor straatkinderen.
Interessante ervaring. Ik had duidelijk van te voren aangegeven dat ik samen met een leraar of begeleider van het centrum wilde werken zodat die er mee door kan gaan na mijn vertrek.
Bij mijn aankomst werd er iemand van een kantoortje geplukt en deze vrouw zou me gaan helpen. Ja, zou inderdaad. Ik heb haar van te voren uitgelegd wat ik zo’n beetje wilde gaan doen en aangezien zij nog nooit een spelles had gegeven leek het me handig dat ze in eerste instantie mee zou helpen met houden van orde en het vertalen van engels in Luo. Dat was dan de afspraak.
Maar toen ik begon met de les moest ik haar vragen om te vertalen wat ik zei, deed ze gewoon niet. In plaats daarvan ging ze aan de kant zitten en wat aantekeningen maken in een schriftje.
Ik had ondertussen 40 kids (tussen de 6 en 20 jaar oud) voor mijn neus waarvan veel nogal wild en ongeconcentreerd. Bovendien liepen er allemaal andere jongens het lokaal in en uit die niet in de les zaten maar wel de boel kwamen verstoren. Ik heb toen een gast van het centrum erbij gesleept en geëist dat iemand me kwam helpen. Uiteindelijk heeft Johnson me geholpen met vertalen, maar nog steeds hielp er niemand van het centrum zelf mee.
Maar de les ging goed, uiteindelijk bleven er zo’n dertig kids over en die deden goed mee. Uitgeput maar blij kwam ik thuis. Wel heb ik die mensen van dat centrum gezegd dat ze volgende week echt een gemotiveerde en toegewijde persoon moeten hebben om mee te doen, anders heeft het geen zin.
De matatu’s zijn trouwens aan het staken. De Keniaanse regering is razzia’s aan het houden om matatu’s die niet aan de veiligheidseisen voldoen (zo’n beetje allemaal) van de weg te plukken en de bestuurders en conducteurs te arresteren. Passagiers moeten uitstappen en maar zien hoe ze op hun bestemming aankomen.
Op zich goed, want die busje zijn echt gevaarlijk, ze proppen er meestal twee keer teveel mensen in, er zijn geen veiligheidsgordels en de snelheidremmers (ze mogen 80km/u) zijn allemaal bewerkt zodat het pijltje van de snelheidsindicator keurig op tachtig blijft hangen maar dat is dan ook het enige... Daarbij rijden ze dus als idioten.
Maar goed, ze zijn op veel plaatsen wel het enige openbaarvervoer, dus de werkende Keniaan zonder eigen vervoer is gedupeerd.
Nu rijden er in Kisumu gelukkig wel duizenden Boda Boda’s, fiets taxi’s. Gewoon net zulke herenfietsen als in Nederland, maar dan met een vrolijk gekleurd zitje achterop en voet steuntjes, net als toen je moeder je naar school bracht.
Nu is achterop een fiets zitten voor mij als Nederlandse natuurlijk gesneden koek, maar hier in Kisumu is het toch weer een andere ervaring.
Als je achterop stapt begin je met te zeggen dat het niet al te snel hoeft, pole pole, there is no hurry! Anders scheuren ze als een gek en willen ze zoveel mogelijk andere Boda Boda’s inhalen, dit houdt in dat je soms rijen van vier fietsers tegelijkertijd hebt terwijl er natuurlijk ook nog andere weg gebruikers zijn. Nu dus geen matatu’s godzijdank. Toen we gister op een rotonde afvlogen vond ik het echt eng en voor mijn neus knalde er een andere fietstaxi boven op een auto, waar wij weer net om heen konden rijden. AAAAAHHHHHHH. De bestuurder en de klant vlogen door de lucht, maar gelukkig was het niet ernstig.
Vanochtend naar Kenyatta Sports Ground gegaan om te praten over het opvoeren van de voorstelling. KSG is een groot soort park met een open plek speciaal voor opvoeringen e.d. Ik heb nog steeds geen bericht van de Ambassade maar ik ga er gewoon voor om te regelen dat we daar ’s avonds op kunnen treden, overdag is het veel te heet. Nu hing daar op kantoor een poster van World Day Against Child Abuse, een dag omtrent de rechten van het kind, op 19 november. Ik kwam daar om te checken of we de 17e en de 18e november daar konden spelen. Mijn verbazing was groot om te ontdekken dat dit dus toevallig precies aansloot bij deze dag.
Goeie bijeenkomst. Ik heb de organiserende organisatie een email gestuurd met een verzoek tot samenwerking, ik hoop dat er iets uit voortkomt!
Wow, mensen, ik heb net de eerste verhalen gelezen van de jongens! Zo cool wat ze schrijven en het geeft me de volle overtuiging dat ik iets goeds aan het doen ben!
Ik ga vanmiddag met een aantal leerlingen, jongens en meiden hun introducties op de website zetten. Dus dat houdt in dat jullie die ook allemaal kunnen lezen.
Check de volgende website:
www.rebeltoday.org/ubuntu
Niet vergeten te stemmen en schroom niet om ze een reactie te sturen, dat zullen ze echt supercool vinden, onder aan elk bericht zie je een mogelijkheid om te reageren.
Verder gaat alles prima hier. Ik mis Nederland en iedereen en alles wat daar bij hoort af en toe, ben hier over het algemeen de enige blanke, dus dat houdt in dat ik continue in een uitzonderingspositie zit. Dat is soms wel zwaar.
Verder heerst hier volop de overtuiging dat blank automatisch betekent dat je geld hebt, daar willen ze graag gebruik van maken door bijvoorbeeld alles net even iets duurder te maken, speciaal voor jou. Begrijpelijk, maar op den duur wel een beetje irritant, je moet constant onderhandelen. Maar goed, dat is dan ook wel het enige minpuntje.
Voor degene die het niet meer weten, ik ben donderdag 21 september jarig, ik word 28, jawel, een heuse volwassene.
Mocht je me nu willen feliciteren, dan mag dat natuurlijk, via de mail, of via de post, je kunt dit postadres gebruiken:
Marieke de Lange
c/o Johnson Odhiambo
P.O. BOX 19028 Pembetatu
Kisumu, Kenya
East-Africa
Sms-en of bellen kan ook op dit nummer:
00254-727 345 792
Mocht je nou wat geld over hebben, jullie als muzungu’s zijnde, en wil je dat als wijze van verjaardagskadootje over maken op de rekening van mijn stichting, dan ben je van harte welkom, aangezien ik nog steeds geen nieuws heb van de ambassade.
G. Marino, t.a.v. Ubuntu Theatre Organization
ABN Amro Bank
47.99.37.869, Amsterdam
Assante sana, en tot snel!
P.S: Ook eindelijk wat foto's, maar een paar van hier de rest nog van de vakantie, maar bij het volgende bericht zal ik meer plaatjes van hier bijvoegen. Daaaaaaaaaaaahaaaaaaaaaaag!!!
Zoals eerder vermeld is het onderwijs hier apart, dus we hadden met de hele groep afgesproken om zondagmiddag om half drie bij elkaar te komen op de boysschool.
Toen de meiden maar niet kwamen heb ik de contactpersoon gebeld en die vroeg mij of ik de sleutel niet had van het hek. Hek? Nee, kunnen jullie niet gewoon via de straatkant komen. Dat was dus echt uit den boze. De meiden die daar intern op school zitten mogen onder geen beding zomaar over straat, tenzij van te voren aangevraagd en onder begeleiding van twee leraren. Bleek dat diezelfde vent van de vorige keer degene was met de sleutel, hij hoorde die middag op school te zijn maar hij was er dus niet. Gebeld, maar hij nam weer niet op, kortom het bekende verhaal.
De jongens konden ook niet via de straat komen want ze zouden nooit toegelaten worden op het terrein, ook ivm niet van te voren toestemming hebben gevraagd.
Zucht. Er zat niets anders op om het lezen van het script wederom uit te stellen en ik heb alleen de jongens spelles gegeven.
Maar, afgelopen dindsdag is het dan toch gelukt. Ik heb de sleutel gekregen en de meiden hoogstpersoonlijk uit hun school bevrijd! Beide partijen waren behoorlijk opgelaten om elkaar te ontmoeten, script gelezen en die beviel gelukkig.
Ondertussen ben ik ook verhuisd. Ik heb nu mijn eigen kamertje en dat is fijn!
Verder zie ik Chris nu iedere dag. We zijn afgelopen maandag in een opname studio geweest. We hebben met de eigenaar gesproken en nu mag hij voor een zacht prijsje zijn rap opnemen. Dinsdag hebben ze de beats voor hem gemaakt en nu repeteert hij iedere dag bij ons in de keuken met mijn laptop. Volgende week dinsdag gaan we het nummer echt opnemen.
Woensdag voor het eerst les gegeven op HOVIC, dagopvang voor straatkinderen.
Interessante ervaring. Ik had duidelijk van te voren aangegeven dat ik samen met een leraar of begeleider van het centrum wilde werken zodat die er mee door kan gaan na mijn vertrek.
Bij mijn aankomst werd er iemand van een kantoortje geplukt en deze vrouw zou me gaan helpen. Ja, zou inderdaad. Ik heb haar van te voren uitgelegd wat ik zo’n beetje wilde gaan doen en aangezien zij nog nooit een spelles had gegeven leek het me handig dat ze in eerste instantie mee zou helpen met houden van orde en het vertalen van engels in Luo. Dat was dan de afspraak.
Maar toen ik begon met de les moest ik haar vragen om te vertalen wat ik zei, deed ze gewoon niet. In plaats daarvan ging ze aan de kant zitten en wat aantekeningen maken in een schriftje.
Ik had ondertussen 40 kids (tussen de 6 en 20 jaar oud) voor mijn neus waarvan veel nogal wild en ongeconcentreerd. Bovendien liepen er allemaal andere jongens het lokaal in en uit die niet in de les zaten maar wel de boel kwamen verstoren. Ik heb toen een gast van het centrum erbij gesleept en geëist dat iemand me kwam helpen. Uiteindelijk heeft Johnson me geholpen met vertalen, maar nog steeds hielp er niemand van het centrum zelf mee.
Maar de les ging goed, uiteindelijk bleven er zo’n dertig kids over en die deden goed mee. Uitgeput maar blij kwam ik thuis. Wel heb ik die mensen van dat centrum gezegd dat ze volgende week echt een gemotiveerde en toegewijde persoon moeten hebben om mee te doen, anders heeft het geen zin.
De matatu’s zijn trouwens aan het staken. De Keniaanse regering is razzia’s aan het houden om matatu’s die niet aan de veiligheidseisen voldoen (zo’n beetje allemaal) van de weg te plukken en de bestuurders en conducteurs te arresteren. Passagiers moeten uitstappen en maar zien hoe ze op hun bestemming aankomen.
Op zich goed, want die busje zijn echt gevaarlijk, ze proppen er meestal twee keer teveel mensen in, er zijn geen veiligheidsgordels en de snelheidremmers (ze mogen 80km/u) zijn allemaal bewerkt zodat het pijltje van de snelheidsindicator keurig op tachtig blijft hangen maar dat is dan ook het enige... Daarbij rijden ze dus als idioten.
Maar goed, ze zijn op veel plaatsen wel het enige openbaarvervoer, dus de werkende Keniaan zonder eigen vervoer is gedupeerd.
Nu rijden er in Kisumu gelukkig wel duizenden Boda Boda’s, fiets taxi’s. Gewoon net zulke herenfietsen als in Nederland, maar dan met een vrolijk gekleurd zitje achterop en voet steuntjes, net als toen je moeder je naar school bracht.
Nu is achterop een fiets zitten voor mij als Nederlandse natuurlijk gesneden koek, maar hier in Kisumu is het toch weer een andere ervaring.
Als je achterop stapt begin je met te zeggen dat het niet al te snel hoeft, pole pole, there is no hurry! Anders scheuren ze als een gek en willen ze zoveel mogelijk andere Boda Boda’s inhalen, dit houdt in dat je soms rijen van vier fietsers tegelijkertijd hebt terwijl er natuurlijk ook nog andere weg gebruikers zijn. Nu dus geen matatu’s godzijdank. Toen we gister op een rotonde afvlogen vond ik het echt eng en voor mijn neus knalde er een andere fietstaxi boven op een auto, waar wij weer net om heen konden rijden. AAAAAHHHHHHH. De bestuurder en de klant vlogen door de lucht, maar gelukkig was het niet ernstig.
Vanochtend naar Kenyatta Sports Ground gegaan om te praten over het opvoeren van de voorstelling. KSG is een groot soort park met een open plek speciaal voor opvoeringen e.d. Ik heb nog steeds geen bericht van de Ambassade maar ik ga er gewoon voor om te regelen dat we daar ’s avonds op kunnen treden, overdag is het veel te heet. Nu hing daar op kantoor een poster van World Day Against Child Abuse, een dag omtrent de rechten van het kind, op 19 november. Ik kwam daar om te checken of we de 17e en de 18e november daar konden spelen. Mijn verbazing was groot om te ontdekken dat dit dus toevallig precies aansloot bij deze dag.
Goeie bijeenkomst. Ik heb de organiserende organisatie een email gestuurd met een verzoek tot samenwerking, ik hoop dat er iets uit voortkomt!
Wow, mensen, ik heb net de eerste verhalen gelezen van de jongens! Zo cool wat ze schrijven en het geeft me de volle overtuiging dat ik iets goeds aan het doen ben!
Ik ga vanmiddag met een aantal leerlingen, jongens en meiden hun introducties op de website zetten. Dus dat houdt in dat jullie die ook allemaal kunnen lezen.
Check de volgende website:
www.rebeltoday.org/ubuntu
Niet vergeten te stemmen en schroom niet om ze een reactie te sturen, dat zullen ze echt supercool vinden, onder aan elk bericht zie je een mogelijkheid om te reageren.
Verder gaat alles prima hier. Ik mis Nederland en iedereen en alles wat daar bij hoort af en toe, ben hier over het algemeen de enige blanke, dus dat houdt in dat ik continue in een uitzonderingspositie zit. Dat is soms wel zwaar.
Verder heerst hier volop de overtuiging dat blank automatisch betekent dat je geld hebt, daar willen ze graag gebruik van maken door bijvoorbeeld alles net even iets duurder te maken, speciaal voor jou. Begrijpelijk, maar op den duur wel een beetje irritant, je moet constant onderhandelen. Maar goed, dat is dan ook wel het enige minpuntje.
Voor degene die het niet meer weten, ik ben donderdag 21 september jarig, ik word 28, jawel, een heuse volwassene.
Mocht je me nu willen feliciteren, dan mag dat natuurlijk, via de mail, of via de post, je kunt dit postadres gebruiken:
Marieke de Lange
c/o Johnson Odhiambo
P.O. BOX 19028 Pembetatu
Kisumu, Kenya
East-Africa
Sms-en of bellen kan ook op dit nummer:
00254-727 345 792
Mocht je nou wat geld over hebben, jullie als muzungu’s zijnde, en wil je dat als wijze van verjaardagskadootje over maken op de rekening van mijn stichting, dan ben je van harte welkom, aangezien ik nog steeds geen nieuws heb van de ambassade.
G. Marino, t.a.v. Ubuntu Theatre Organization
ABN Amro Bank
47.99.37.869, Amsterdam
Assante sana, en tot snel!
P.S: Ook eindelijk wat foto's, maar een paar van hier de rest nog van de vakantie, maar bij het volgende bericht zal ik meer plaatjes van hier bijvoegen. Daaaaaaaaaaaahaaaaaaaaaaag!!!
-
20 September 2006 - 11:04
Joyce:
haha jij en mike zien er top uit! Hoezo opvallen, gewoon bedekken dat witte velletje!
En voor morgen
(ik zing dit heel hard, er word geklaagd)
ER IS ER EEN JARIG HOERA HOERA DAT KUN JE WEL ZIEN DAT IS ZIJ DAT VINDEN WE ALLEN ZO PRETTIG JAJA EN DAAROM ZINGEN WE BLIJBLIJBLIJBBLIJ ZIJ LEVE LANG HOERA HOERA ZIJ LEVE LANG HOERA HOERA ZIJ LEVE LANG HOERA HOERA 100JARIG LEVEN 100JARIG LEVEN 100JARIG LEVEN IN DE GLORIA IN DE GLORIA IN DE GLORIA HIEPERDEPIEP HOERA!!!HIEPERDEPIEP HOERA!!!!!!!!!!
Fijne verjaardag, ik kus je op afstand, je doet goed werk en hou vol!
liefs Joyce -
20 September 2006 - 11:33
Jody:
happy bursdeexxxjody -
20 September 2006 - 14:34
Margriet:
Hoi lieve scat, 28, wat een leeftijd, van harte en heel veel zoenen van ver van ons drie. We lezen met plezier en verbazing je verhalen. Wat geweldig om dit allemaal mee te maken. We hopen dat je als enige blanke morgen lekker jarig bent en dat je veel berichten en goede wensen krijgt. Dikke zoenen Rik Martin en Margriet Hiep! -
22 September 2006 - 07:41
Sietske:
Gefeliciteerd nog!!
Je verhalen zijn weer top!!
veel plezier en succes nog en geniet vooral!!
Liefs Sietske -
22 September 2006 - 11:46
Jitske:
HOERA VOOR MARIEKE!
Niet alleen omdat je jarig was, maar ook voor al het werk dat je verzet!
Kus van Jitske -
24 September 2006 - 13:31
Janet:
Lieverd, happy birthday... And don't forget: JIJ MAAKT 'T VERSCHIL...
Kus Janet -
29 September 2006 - 21:47
Robert:
Shit man, jij was ook jarig geweest..
NOG HARTELIJK GEFELICITEERD!!! :-D
Tof verhaal weer, ik ga nu even die andere website bekijken. -
30 Oktober 2006 - 12:31
Jitske:
He meid,
Waar blijven de verhalen? Hoop dat het nog goed met je gaat! Laat je weer es wat horen? -
03 November 2006 - 07:50
Anne:
Hoi, leuk om je verhalen te lezen! En zo herkenbaar. Ik ben in 2002 5 maanden in kenia geweest, geweldig! Kon ik er maar weer heen! Kan je geen hulp gebruiken? In de vorm van een stagaire? Ik zit nu in het derde jaar van de opleiding theaterdocent en zoek nog een instellingsstage voor volgend jaar.........
(mariplusanne@hotmail.com)Klasse dat je dit allemaal hebt weten op te zetten! Anne Goedhart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
