Op weg!

De eerste repetitie week zit erop. We zijn begonnen!
Het stuk wat we dit keer gaan maken heet ‘The right way!’.
Aan de hand van verhalen van de jongens en de belangrijkste kinderrechten heb ik een script geschreven wat het verhaal vertelt over een jongen genaamd Staf (deze naam is door de jongens verzonnen). Vanwege de omstandigheden thuis beland hij op straat en komt met criminaliteit in aanraking. Hij wordt door een ‘grote’ jongen gedwongen om te stelen en besluit te vluchten naar de stad. Daar ontmoet hij nieuwe vrienden op straat en hij besluit samen met hen in opstand te komen tegen het onrecht wat hen wordt aangedaan. Ze organiseren een demonstratie om hun stem te laten horen en verandering te eisen.

Dit is het verhaal in een notedop. Per repetitie werken we aan bepaalde scenes. Ik bedenk manieren om ze engels te leren en tekst te onthouden (de meesten van hen kunnen niet lezen en spreken ook geen engels). Verder gebruiken we muziekinstrumenten om de boel te begeleiden. We zijn pas een week aan de slag maar het lijkt er nu al op dat het een toffe voorstelling gaat worden.
En dan zijn er natuurlijk nog de poppen. Deze maken de jongens samen met Daphne, de poppenspeelster. Zij krijgen ook hun rol in het stuk. Het is geweldig om te zien met hoeveel plezier en overgave ze alle dingen die ze aangereikt worden aanpakken en met hun natuurtalent tot leven brengen, zowel in spel, muziek en poppenspel.
Wat heel grappig is dat wanneer ze een pop bespelen ze ineens engels gaan praten.
Het zijn geen volzinnen, maar toch is het engels, dat gaan we dus lekker uitbuiten...

Naast het feit dat dit allemaal goed gaat zijn er toch ook nog veel uitdagingen te overwinnen. Af en toe zijn er nog heftige gevechten tussen de jongens, zoals vorige week zondag. Ik heb achtereenvolgens de volgende ‘wapens’ uit Billy’s handen moeten trekken: een gitaar, een schep, een ijzeren staaf, lege flessen, een stuk hout en stenen. Hij was helemaal doorgedraaid. Dit was voor mij een hele heftige ervaring. Op het moment zelf stond ik niet echt stil bij het gevaar wat ik zelf liep en was alleen maar bezig om de schade te beperken die hij zijn slachtoffer wilde toebrengen, maar toen het uiteindelijk achter de rug was stond ik ongeveer twee uur te shaken op mijn benen. De week daarvoor had Billy trouwens gevochten met zijn broertje Wally die hem heeft gestoken met een stuk superscherp ijzerdraad zodat we drie uur lang in het ziekenhuis hebben doorgebracht voor een tetanus prik en een x-ray.
Op tijd beginnen is ook erg moeilijk, de streef aanvangstijd van 9.30 is nog nooit gehaald. Er zijn steeds andere dingen aan de hand die eerst opgelost moeten worden. De sleutel van de Community Hall waar we repeteren is er eigenlijk ook nooit, zodat we in de brandende zon staan. Maar goed, ik heb in de afgelopen twee jaar projecten doen in Afrika al veel geoefend in het bewaren van mijn geduld, dus ik wind me er niet al te veel over op. Zolang we maar theater kunnen maken.

Wat ook een heel vervelend ding is, is dat drie spelers van het stuk (te weten Jefta, Smoke en Hans) die alledrie heel getalenteerd zijn en die ik heeeeeeel graag mee wil nemen op de tournee, op de 13e november voor moeten komen in de rechtzaal en dan zijn we op reis...
Jefta moet voorkomen vanwege het stelen van een krik van een vrachtwagen en Smoke en Hans voor het stelen en slachten van een koe, een misdaad waar je hier als volwassene wel to 20 jaar gevangenis straf voor kunt krijgen. Gelukkig zijn de jongens nog minderjarig, dus dat zal waarschijnlijk niet gebeuren, maar goed het betekent dus wel dat er een bepaalde straf aan zit te komen en dat ze eigenlijk niet mee kunnen doen aan het stuk. Terwijl ze het juist zo goed kunnen gebruiken. Ben en ik gaan dus proberen om met de maatschappelijk werker te kijken of we de aanklager zover kunnen krijgen de datum van de rechtzaak te verplaatsen tot na de tournee. Dit met als argument dat ze nu meedoen aan een project wat hun rehabilitatie bevordert en wat ze van de straat houdt, ipv rondhangen en weet ik veel wat uitvreten.

Waar we dit jaar meer en meer achterkomen, mede dankzij interviews gefilmd door Maarten en vertaald door Ben, dat de jongens echt kleine crimineeltjes in opleiding zijn.
Achter die lieve koppies gaan heel veel verhalen schuil.
Een vraag die me veel bezig houdt is in hoeverre dit het gevolg van de situatie is waarin ze zijn opgegroeid (mijn inziens grote invloed) en hoe je dit nu kunt keren. Ze zijn opgegroeid met zoveel agressie om zich heen, dat doordrenkt alles.
Ik kan niet verstaan wat ze tegen elkaar zeggen in Damara, maar meestal schijnt het treiterij te zijn en de verhalen die ze elkaar rondom het vuur vertellen gaan meestal over gevechten, diefstallen en dat soort activiteiten. Ik hoop dit jaar wederom door middel van theater een stukje van een andere wereld in hun beleving te kunnen brengen.

We zijn met Ben en een aantal andere vrijwillers aanvragen aan het schrijven voor verschillende fondsen, want Ben heeft hulp nodig. Hij kan dit niet alleen.
Er zijn af en toe mensen uit de community die hem helpen, maar die willen er allemaal geld voor hebben, logisch aangezien ze zelf geen nagel hebben om hun kont mee te krabben. Dit geld moet er dus komen om het project een kans van slagen voor de toekomst te geven en ‘on the long run’ in te kunnen grijpen in het leven van deze jongens.
Maarten maakt weer een docu voor de Namibische tv en de voorstelling zal ook de nodige aandacht op het werk van Ben gaan vestigen, dus ik hoop dat dit het vinden van fondsen voor zijn belangrijke werk zal vergemakkelijken.
We gaan er in elk geval voor.

Nog een belangrijk ding, tenminste voor mij...
21 september word ik 30!!!
Ik ga mijn twintiger jaren achter me laten. Soms vind ik het heel spannend en soms denk ik, ach wat maakt het eigenijk uit. Ik doe wat ik wil doen en ik ben gelukkig, who cares hoe oud ik ben. Maar dit neemt niet weg dat ik hier in het verre Afrika, waar het vieren van je verjaardag voor het merendeel van de mensen niet bestaat, het toch heel leuk zou vinden om van jullie mailtjes en of sms-jes te krijgen op deze heugelijke dag!
Mijn mailadres: lange75011@hotmail.com
Mijn telefoonnummer hier: 00264 81 3924507

Heel veel liefs,
Marieke.