Eerste bericht uit Afrika

Lieve allemaal, eindelijk dan een berichtje van mij uit het verre Afrika. Het gaat goed. Ik ben veilig aangekomen. Eerst dus met het vliegtuig naar Kaapstad met naast mij in het vliegtuig niemand minder dan Tom Lanoye. Hij benijdt me dat ik in Namibie zit. Prachtig land.
Een dagje in Kaapstad gebivakkeerd, grote drukke stad met veel onderhuidse spanning, heel veel geschiedenis die nog door de straten giert. Voelde me daar niet echt op mijn gemak. Donderdagochtend de bus genomen richting Windhoek (de hoofdstad van Namibie) een rit van slecht 22 uur. Ik moet zeggen het viel me allezins mee. We stopten keurig om de twee en halve uur om even te toilleteren. Zonder problemen het land uit en het nieuwe land weer in. We kwamen om half zeven ’s ochtends, beetje met een Amerikaan opgetrokken todat de winkeltjes en cafeetjes om acht uur opengingen. Toen telefoonkaart gekocht en de mensen in Gobabis om te laten weten dat ik eraan kwam. Na anderhalf uur wachten vertrok de gedeelde taxi uiteindelijk en ik was in het gezelschap van een familie van vier en twee mannen achter in de laadbak van een toyota. Als ik het zou willen had ik hun dochtertje van twee al mee kunnen nemen naar Nederland, dit werd me na vijf minuten al aangeboden. De rit duurde zon twee en een half uur. Halverwege moest ik zo ontzettend nodig naar de wc, alleen die waren op deze route nergens te bekennen, slechts uitgestrekte vlakte en wat kale bosjes. Maar als de nood hoog is… Gelukkig deed de hele familie gezellig met me mee. In Gobabis werd ik hartelijk ontvangen door Tsjerkhidde en Naomi. Ik kon in hun huis mijn veertig kilo bagage achterlaten en toen ben ik met Heinrich, lokale theaterdocent, meegegaan naar zijn dorp, Epukiro. We reden mee met zijn oom en met ons drie andere vrouwen uit het dorp die in Gobabis inkopen hadden gedaan, voordat we Gobabis verlieten zijn we nog bij zon stuk of vijf huizen langs geweest om gedag te zeggen, dit duurde bij elkaar een uur en toen waren we en route. ’s Ochtends werd me nog verteld dat het nooit regent in Namibie omdat ze geen goede christenen zijn en niet goed genoeg bidden, nou het heeft die avond geplenst en gestormd. Dus dat valt dus wel mee. Epukiro is een mooi dorp met hele aardige mensen. Ik heb de theatergroep ontmoet die ik volgende week een workshop ga geven gedurende een dag of zes. We zouden zaterdag as beginnen, maar dan is er schijnt een groot bruilofstfeest dus daar zal wel niet zoveel van terecht komen, maar ik mag ook komen dus dat maakt veel goed.
Ik ben afgelopen zondag ook mee geweest naar de kerkdienst en heb in volle overgave meegezongen met alle liederen. Dat vonden de mensen prachtig, het is zelfs op de radio geweest. Vandaag, maandag 21 november, ben ik met Heinrich de vijf scholen langs geweest waar we vanaf januari les gaan geven, morgen ga ik bij Save the children kijken, dat is een voorbereidend project voor de basisschool voor straatkinderen, daar ga ik januari ook meehelpen. Woensdag ga ik naar Windhoek om daar een aantal mensen te ontmoeten en volgende week ga ik naar groot Nationaal Cultureel Festival, met traditionele dans en muziek. Dan een beetje rondtouren en ik ga Kerstvieren bij de zus van de beste vriendin van mijn moeder uit Medemblik, die heeft een game lodge bij Omaruru, dat houdt in een hotel met een groot terrein erom heen waar je wilde dieren kunt bekijken. Dus kortom het is hier goed. Ik ben gezond en ik voel me op mijn plek. Ik zal jullie snel weer schrijven.
Heel veel liefs,
Marieke.
PS mijn telefoonnummer is hier 00264812025837. Mijn mobiel, maar goed ik heb niet overal bereik dus geen paniek als je me niet meteen te pakken krijgt.

For everbody who doesnt speak dutch, Im fine, verry nice people here, the prospects are positive and Im having a good time, Ill soon write more in English, right now I don’t have so much time.